ديجيتال

مهم‌ترين ويژگي ارز ديجيتال در غيرمتمركز بودن آن است. يعني هيچ نهاد، سازمان يا دولت خاصي، آن را تحت نظارت و كنترل خود ندارد.

در نتيجه، ديگر خبري از دخالت دولت‌ها در مديريت و پيشبرد پروژه‌هاي موجود در شبكه بلاك‌چين نيست.  شبكه‌اي وسيع و گسترده است كه ارزهاي ديجيتالي در بستر آن تبادل مي‌شوند.

استفاده از انواع ارز ديجيتال براي تراكنش‌هاي مالي مختلف از نقاط گوناگون دنيا مقدور است. براي انجام هرگونه تراكنش با ارز ديجيتالي در بستري گسترده نياز به كليد‌هاي عمومي و خصوصي وجود دارد.

اين كليدها، امنيت فعاليت با رمزارزهاي ديجيتالي را بالا مي‌برند. در واقع، عمليات تراكنش با كريپتوكارنسي ها به كمك فرايندهاي رمزگذاري مسير تراكنش انجام مي‌شود.

در روش‌هاي قبلي كه نسبت به تراكنش با ارزهاي ديجيتال و بلاك چين، سنتي محسوب مي‌شوند، مبلغ زيادي به عنوان كارمزد در جابجايي ارزها و معاملات از سوي موسسات مالي واسطه و بانك‌ها دريافت مي‌شود. اما انجام فعاليت‌هاي گوناگون با انواع ارز ديجيتال ديگر چنين مشكلي ندارد. يعني به ازاي مبلغ بسيار اندكي از كارمزد، امكان تراكنش‌هاي مالي وجود دارد.

ارز ديجيتال، يك هافبك تخصصي!

اين روزها كه اوضاع ارزهاي ديجيتال مطلوب است و به عنوان پديده‌اي نوظهور با كاربردهاي فراوان از آنها ياد مي‌شود، نياز به شناخت و كسب آگاهي درباره‌شان بيش از هر زماني است. بانك‌ها، موسسات مالي، دولت‌ها و سرمايه‌گذاران زودتر از باقي افراد، متوجه اين ارزها شده‌اند. اينها علاوه بر اينكه به اهميت و ظرفيت كريپتوكارنسي پي برده‌اند، از حضور اين بازيگر تازه‌وارد در بازار كمي احساس ترس و دل‌نگراني هم پيدا كرده‌اند.

همان‌طور كه گفته شد، تبادلات مالي و انجام تراكنش‌هاي مختلف با رمزارزهاي ديجيتال بسيار كم‌هزينه‌تر از استفاده از روش‌هاي سنتي گذشته است. در نتيجه، بديهي خواهد بود كه موسسات مالي و بانك‌ها كمي احساس خطر كنند.

البته با وجود تمام حرف و حديث‌هايي كه درباره جانشيني انواع ارز ديجيتال با ارزهاي حقيقي مطرح مي‌شود، همچنان، همه چيز درباره اين ارزها در حد حدس و گمان است و حتي دولت‌ها، مهندسان، كارشناسان و افراد خبره در دنياي اقتصاد، تجارت و بازارهاي مختلف از اطلاعات كافي در اين زمينه برخوردار نيستند.

يكي از دلايل عمده‌ اين موضوع، تخصصي بودن بيش از حد ساز و كار انواع ارز ها است. در واقع، دانش دولت‌ها، كارشناسان و… بسيار كمتر از آن است كه بتوانند اين پديده تازه را به خوبي تحليل كنند. پس بهترين راه براي يادگيري،  به صورت تخصصي است!

عده اندكي از افراد از پيدايش انواع ارز ديجيتال اطلاع دارند. اين پديده، در واقع به عنوان اختراعي در كنار يك اختراع ديگر، پا به دنياي ارزها گذاشت. بيت‌كوين، معروف ترين ارز ديجيتالي است كه خالق آن، فردي ناشناسي به نام ساكاشي ناكاموتو است.

هويت اين فرد كاملا مشخص نيست و فرضيه‌هايي وجود دارد كه شايد اين فرد، نامي جعلي براي گروهي از افراد باشد كه اقدام به توليد و طراحي نخستين ارز ديجيتال يعني بيت‌كوين كرده‌اند كه نخستين و مهم‌ترين پول ديجيتال است و از ساير انواع اين ارز بيشتر در معرض قضاوت و تحليل قرار مي‌گيرد.

به عبارت دقيق‌تر، در دنياي ديجيتال به بيت‌كوين توجه زيادي مي‌شود. اين ارز، قيمت‌ ارزهاي ديگر را تعيين مي‌كند و روي مسيري كه ارزهاي ديگر ديجيتالي طي مي‌كنند، اثرات فوق‌العاده‌اي دارد.

قبل از اينكه ايده طراحي و توليد اسكناس‌هاي ديجيتالي به عرصه ظهور برسد، بيت‌كوين به عنوان ارزي به بازار عرضه شد كه براي معامله و انجام تراكنش‌هاي مختلف با آن، هيچ واسطه‌اي ميان دريافت‌كننده و گيرنده وجود نداشت.

در واقع، ارز ديجيتال  در بستري كاملا غيرمتمركز، امكان معامله ميان دو فرد را بدون نياز به بانك‌ها و موسسات فراهم مي‌كند. در واقع، بيت كوين و شيوه جذاب تراكنش با آن، قبل از اينكه ايده پول ديجيتالي به منصه ظهور برسد، پا به دنيا گذاشت.

قيمت آنلاين ارز ديجيتالي

ارز ديجيتال چگونه كار مي‌كند؟

همان‌طور كه عنوان شد، بيت‌كوين و ارزهاي ديجيتال ديگر به عنوان اختراعي جانبي در حين كار كردن روي پروژه پول ديجيتالي به وجود آمدند. اين پروژه به دنبال توليد روشي بود كه طي آن در بسترهاي ديجيتالي، امكان تبادل و تراكنش مالي مقدور شود اما اين سيستم، سيستمي متمركز بود.

در‌حالي‌كه بيت‌كوين و انواع ارز ديجيتال در بستري كاملا غيرمتمركز قابل‌استفاده هستند و اين دستاوردي تصادفي است كه در طي كار كردن روي توليد پول ديجيتالي به دنيا معرفي شد.

از مزاياي سيستم و شبكه غيرمتمركز مي‌توان به اين موضوع اشاره كرد كه تمام تراكنش‌ها در بستر بلاك‌چين و شبكه‌اي كه كريپتوكارنسي ها در آن رد و بدل مي‌شوند مانند يك دفتر كل حسابداري بسيار بزرگ است. در اين دفتر كل بزرگ، تمام تراكنش‌هايي كه از سوي كاربران صورت مي‌گيرد، كاملا در شبكه ثبت مي‌شود و همه از آن خبر دارند.

در اين صورت، امكان ايجاد تغيير در اطلاعات ثبت‌شده در سيستم و دستكاري آنها وجود نخواهد داشت. هر تراكنش جديدي كه قرار است در سيستم به ثبت برسد بايد مورد تاييد تمام كاربراني باشد كه در شبكه بلاك چين و شبكه‌هاي مشابه آن با عنوان گره شناخته مي‌شوند.

انواع ارزهاي ديجيتال از طريق استخراج كردن از سوي كارشناساني توليد مي‌شوند كه آنها را با روش‌هايي پيچيده و رايانه‌هايي مجهز، توليد يا به عبارت بهتر استخراج مي‌كنند.

در مسير استخراج ارز ديجيتال، چيزي به نام هَش وجود دارد. هَش، در واقع نوعي مكانيزم است كه هر بلوك اطلاعاتي در شبكه بلاك چين را به بلوك قبلي خود مرتبط مي‌كند.

استخراج‌كنندگان ارزهاي ديجيتالي با توليد هر بلوك و اضافه كردن آن به بلاك‌چين، كار خود را پيش مي‌برند. براي اينكه بتوان، ارزهاي ديجيتال را استخراج كرد نياز به رايانه‌هاي پيشرفته وجود دارد. ضمن اينكه اين فرايند، برق بسيار زيادي هم مصرف مي‌كند.

مصرف برق زيادي كه در حين استخراج ارزهاي ديجيتال به كار گرفته مي‌شود، باعث شده تا دلمشغولي بزرگي براي ماينرها يا همان استخراج‌كنندگان پول ديجيتال به وجود آيد. برخي از دولت‌ها هم معتقدند كه اين حجم از الكتريسيته براي هر كشوري، هزينه زيادي به همراه خواهد داشت.

بيت كوين (Bitcoin)

بيت كوين نوعي ارز ديجيتال است كه با رسيدن قيمتش به ۱۳ هزار دلار در اوايل سال ۲۰۱۸، به شهرت و شكوفايي زيادي رسيد.

بيت كوين، تركيبي بود از خلاقيت، پشت سر گذاشتن موانع قانوني و كنار زدن واسطه‌ها در امور مالي و بانكي مختلف كه تراكنش‌هاي مالي را در سطحي بين‌المللي مقدور مي‌ساخت. به همين خاطر در مدت كوتاه ظهورش توانست توجه زيادي را به سمت خود جلب كند.

ترون (Tron)

ارز ديجيتال ترون با نشانه اختصاري TRX، ارز داخلي بلاك چين ترون است. اين ارز ديجيتال يك پلتفرم غيرمتمركز مبتني بر بلاك چين است كه هدف آن ايجاد يك شبكه جهاني اشتراك‌گذاري مطالب رايگان در حوزه سرگرمي است.

به عبارت ساده، ترون از تكنولوژي بلاك چين به عنوان بستري براي توسعه بازار جهاني استفاده مي‌كند كه اين شامل دنياي سرگرمي، رسانه و انواع محتواست.

اين بدان معناست كه سازمان‌هاي مركزي فعلي اينترنت (كه واسطه‌اي براي سازندگان نيز به حساب مي‌آيند) از اين حلقه خارج مي‌شوند.

اين ويژگي، به سازندگان محتوا اين امكان را مي‌دهد تا مستقيما با كاربران در ارتباط باشند و سود كار خود را از آن‌ها دريافت كنند. ارز ديجيتال رسمي ترون، ترونيكس نام دارد. منبع

شستن با دست
مقاله اصلي: خشكشويي § تاريخچه
پرونده: Rhof-histWaschmaschine.ogv
Irreler Bauerntradition ماشين لباسشويي اوليه Miele را در موزه هواي آزاد Roscheider Hof نشان مي دهد.
پولشويي با دست شامل خيساندن ، ضرب و شتم ، مالش دادن و شستشوي منسوجات كثيف است. قبل از لوله كشي داخل خانه ، خدمتكاران ، لباسشويي (لباسشويي) يا خانم خانه نيز مجبور بودند همه آب مورد استفاده براي شستشو ، جوشاندن و شستشوي لباس هاي شسته شده را از پمپ ، چاه يا چشمه حمل كنند. آب لباسشويي را مي توان با دست حمل كرد ، براي شستشو روي آتش گرم كرد و سپس در وان ريخت. اين باعث شده آب گرم و صابون گرانبها باشد. ابتدا براي شستن كمترين لباس آلوده و سپس براي شستن تدريجي لباسهاي شسته شده دوباره مورد استفاده قرار مي گيرد.

حذف آب و صابون از لباس پس از شستشو فرآيندي جداگانه بود. ابتدا صابون با آب زلال شسته مي شود. پس از شستشو ، لباس خيس خيس شده به صورت رول در مي آيد و با دست مي پيچد تا آب آن خارج شود. كل فرآيند اغلب يك روز كار سخت ، به علاوه خشك كردن و اتو كردن را به خود اختصاص داده است.

تقريباً پنج ميليارد نفر از جمعيت هفت ميليارد نفري جهان تا سال 2010 هنوز لباس هايشان را با دست مي شويند. [1]

ماشين هاي اوليه
همچنين نگاه كنيد به: ماشين لباسشويي ثور

خريد لوازم خانگي

تصويري از ماشين لباسشويي شوفر (سمت چپ) در سال 1766 و ماشين لباسشويي ساده و با ميل لنگ (راست)

آسياب پر از تئاتر گئورگ آندرياس باكلر Theatrum Machinarum Novum ، 1661
يك نمونه اوليه از شستشو با ماشين ، عمل پر شدن است. در يك آسياب پر كننده پارچه را با چكش هاي چوبي مورد ضرب و شتم قرار مي دادند ، معروف به سهام پر يا چكش پر.

اولين حق ثبت اختراع انگليسي در گروه ماشين هاي لباسشويي در سال 1691 صادر شد. [2] نقاشي يك ماشين لباسشويي زودرس در شماره ژانويه 1752 مجله The Gentleman's Magazine ، يك نشريه انگليسي منتشر شد. طرح ماشين لباسشويي ژاكوب كريستين شوفر در سال 1767 در آلمان منتشر شد. [3] در سال 1782 ، هنري سيدجير حق ثبت اختراع انگليس را براي يك واشر درام دوار صادر كرد و در دهه 1790 ادوارد بيتهام "كارخانه هاي شستشوي ثبت اختراع" بي شماري را در انگلستان فروخت. [4] يكي از اولين نوآوري ها در فناوري ماشين لباسشويي استفاده از ظروف محصور يا حوضچه هايي بود كه داراي شيار ، انگشت يا دست و پا زدن بود تا به مالش و مالش لباس كمك كند. شخصي كه از واشر استفاده مي كند از يك چوب براي فشار دادن و چرخاندن لباس در امتداد طرفين بافت حوضچه يا ظرف استفاده مي كند و لباس ها را تحريك مي كند تا آلودگي و گل را از بين ببرد. [5] اين فن آوري همزن خام با قدرت مجهز به موتور بود ، اما هنوز هم م washingثرتر از شستن دستي لباس است.

پيشرفتهاي بيشتري در زمينه فناوري ماشين لباسشويي در قالب طرح درام چرخشي حاصل شد. اساساً ، اين اختراع ثبت شده اوليه شامل يك درام شوي بود كه براي چرخاندن درام هاي چوبي با دست ميل لنگ مي شد. در حالي كه اين فناوري به اندازه كافي ساده بود ، اما در تاريخ ماشين هاي لباسشويي يك نقطه عطف محسوب مي شد ، زيرا ايده درام هاي شستشوي "مجهز" را ارائه مي داد. از آنجا كه طبل هاي فلزي جايگزين طبل هاي چوبي سنتي مي شوند ، اجازه مي دهد تا درام به بالاي يك آتش باز يا يك محفظه آتش بسته تبديل شود و باعث افزايش دماي آب براي شستشوي موثرتر مي شود.

فقط در قرن نوزدهم بود كه از قدرت بخار در طراحي ماشين لباسشويي استفاده مي شد. [6]

در سال 1862 ، "ماشين لباسشويي دوار مركب ، داراي غلطك براي پيچيدن يا منگد كردن" توسط Richard Lansdale از پندلتون ، منچستر ، در نمايشگاه 1862 لندن به نمايش درآمد. [7]

اولين حق ثبت اختراع ايالات متحده با عنوان "شستن لباس" در سال 1797 به ناتانيل بريگز از نيوهمپشاير اعطا شد. به دليل آتش سوزي اداره ثبت اختراعات در سال 1836 ، هيچ توضيحي در مورد دستگاه باقي نماند. اختراع ماشين لباسشويي نيز به Watervliet Shaker Village نسبت داده مي شود ، زيرا در سال 1829 يك حق ثبت اختراع براي يك Amos Larcom از Watervliet ، نيويورك صادر شده است ، اما اينكه لاركوم يك شيكر بوده است قطعي نيست. [8] دستگاهي كه يك ماشين لباسشويي را با مكانيزم wringer تركيب كرده بود ، تا سال 1843 ظاهر نشد ، زماني كه كانادايي John E. Turnbull از Saint John ، نيوبرانزويك يك "لباسشويي با رول هاي Wringer" را به ثبت رساند. [9] در طول دهه 1850 ، نيكلاس بنت از انجمن شيكر كوه لبنان در نيو لبنان ، نيويورك ، "آسياب شستشو" را اختراع كرد ، اما در سال 1858 حق ثبت اختراع را به ديويد پاركر از دهكده شاكر كانتربري داد ، جايي كه به عنوان "ماشين لباسشويي بهبود يافته" ثبت شد. [10] [ 11] [12]
مارگارت كلوين واشر روتاريوم Triumph [13] را اختراع كرد كه در غرفه زنان در نمايشگاه بين المللي صد ساله 1876 در فيلادلفيا به نمايش گذاشته شد. [14] [15] در همان نمايشگاه شاكرها براي ماشين خود مدال طلا گرفتند.