طريقه استخراج ارز ديجيتال

طي ۷ مرحله فرآيند استخراج ارز ديجيتال را به شما توضيح مي‌دهيم:

مرحله ۱: يك كاربر از طريق كريپتوكارنسي‌هاي موجود در كيف پول خود تراكنشي را انجام مي‌دهد و سعي مي‌كند تا ارز ديجيتال يا توكن مدنظر خود را به شخص ديگري ارسال كند.

مرحله ۲: اين تراكنش از طريق برنامه‌ كيف پول پخش مي‌شود و در آن لحظه منتظر مي‌ماند تا توسط يك ماينر، روي اين بلاك چين انتخاب شود. تا زماني كه ماينري آن را انتخاب نكرده است، اين تراكنش در «استخر تراكنش‌هاي تأييد نشده» معلق مي‌ماند.

اين استخر، مجموعه‌اي از معاملات تأييد نشده در شبكه است كه در انتظار پردازش هستند. معاملات تأييد نشده، معمولاً در يك استخر بزرگ جمع‌آوري نمي‌شوند، بلكه بيشتر آن‌ها در استخرهاي طبقه بندي شده‌ كوچك قرار مي‌گيرند.

مرحله ۳: ماينرهاي موجود در شبكه – كه گاهي به آن‌ها نود نيز گفته مي‌شود – تراكنش‌ها را از اين استخرها انتخاب كرده و آن‌ها را به شكل يك «بلاك» درمي‌آورند. يك بلاك در اصل شامل مجموعه‌اي از تراكنش‌ها – كه در اين لحظه شامل تراكنش‌هاي تأييد نشده است – به‌علاوه‌ي برخي اطلاعات اضافي ديگر مانند امضاي ديجيتال، زمان‌سنج و غيره مي‌شود.

هر ماينر، بلاك تراكنش‌هاي خود را ايجاد مي‌كند و چندين ماينر مي‌توانند تراكنش مشابهي را انتخاب كنند كه در بلاك آن‌ها گنجانده شود.

براي مثال: دو ماينر A و ماينر B را در نظر بگيريد، هر دو ماينر A و B مي‌توانند تصميم بگيرند كه تراكنش X را در بلاك خود بگنجانند. هر بلاك چين، حداكثر اندازه‌ بلاك خاص خود را دارد. در بلاك چين بيت كوين، حداكثر اندازه بلاك، ۱ مگابايت داده است. ماينرها قبل از افزودن تراكنش به بلاكشان، بايد بررسي كنند كه آيا اين تراكنش – با توجه به تاريخچه‌ي بلاك چين – براي اجرا واجد شرايط است يا خير.

اگر تراز كيف پول فرستنده‌ ارز، با توجه به سوابق موجود در بلاك چين، از بودجه كافي برخوردار باشد، تراكنش معتبر تلقي مي‌شود و مي‌توان آن را به بلاك اضافه كرد. ماينرها معمولاً تراكنشي را در الويت قرار مي‌دهند كه هزينه‌ي تراكنش بالايي داشته باشد، زيرا در اين صورت پاداش بالاتري را براي آن‌ها فراهم مي‌كند.

مرحله ۴: ماينرها با انتخاب تراكنش‌ها و افزودن آن‌ها به بلاك خود، بلاكي از تراكنش‌ها را ايجاد مي‌كنند. آنها در بلاك چين براي اضافه كردن اين بلاك از تراكنش‌ها به يك امضا نياز دارند. اين امضا كه به آن اثبات كار يا «proof of work» نيز گفته مي‌شود با حل يك مسئله‌ بسيار پيچيده‌ رياضي ساخته شده و براي هر بلاك از تراكنش‌ها منحصر به فرد است. هر بلاك يك مسئله‌ رياضي متفاوت دارد.

بنابراين هر ماينر روي يك مسئله متفاوت و مختص به بلاك خود، كار خواهد كرد. حل كردن هركدام از اين مسائل به اندازه‌اي دشوار است كه براي حل آن بايد از قدرت محاسباتي بالا و برق بسيار زيادي استفاده شود. اين همان فرايندي است كه به آن ماينينگ مي‌گويند.

مرحله ۵: ماينري كه بتواند اولين امضاي واجد شرايط را براي بلاك خود پيدا كند، اين بلاك و امضاي آن را براي ساير ماينرها منتشر خواهد كرد.

مرحله ۶: اكنون بايد ساير ماينرها صحت امضا را با استفاده از داده‌هاي بلاك پخش شده، تأييد كنند و بررسي نمايند كه آيا هش خروجي با امضاي موجود مطابقت دارد يا خير. اگر تطابق داشته باشد، ساير ماينرها اعتبار آن را تأييد مي‌كنند و درنتيجه اين بلاك مي‌تواند به بلاك چين اضافه شود.

در واقع، ماينرها به اجماعي مي‌رسند كه همگي با يكديگر توافق نظر دارند، ازاين‌رو به آن «الگوريتم اجماع» مي‌گويند. در حقيقت امضا، اثبات كار ‌صورت گرفته و قدرت محاسباتي استفاده شده است. اكنون اين بلاك مي‌تواند به بلاك چين اضافه شده و به تمام نودهاي ديگر در شبكه فرستاده شود.

نودهاي ديگر نيز اين بلاك را مي‌پذيرند و تا زماني كه تراكنش‌هاي موجود در بلاك به‌درستي با ترازهاي كيف پول فعلي – تاريخچه‌ي تراكنش – در آن مقطع زماني مطابقت داشته باشند، آن را در داده‌هاي تراكنش خود ذخيره مي‌كنند.

مرحله ۷: بعدازاينكه يك بلاك به زنجيره اضافه شد، هر بلاك ديگري كه پس‌ازآن اضافه مي‌شود، «تأييديه» براي آن بلاك به‌حساب مي‌آيد.

به عنوان مثال، اگر تراكنش شما در بلاك ۵۰۲ ثبت شده باشد و بلاك چين داراي ۵۰۷ بلاك باشد، به اين معناست كه تراكنشتان ۵ تائيديه – ۵۰۲ تا ۵۰۷ – دارد.

دليل اينكه به آن تأييديه گفته مي‌شود اين است كه هر بار كه بلاك ديگري پس‌ازآن افزوده شود، بلاك چين مجددا در خصوص تاريخچه تراكنش – ازجمله تراكنش و بلاك شما – به‌طور كامل به اجماع مي‌رسد.

درنتيجه مي‌توانيد بگوييد تراكنش شما ۵ بار توسط بلاك چين تأييد شده است. اين در واقع همان چيزي است كه سايت «Etherscan» هنگام نشان دادن جزئيات تراكنشتان، به آن اشاره مي‌كند.

هرچه تراكنش شما تأييديه بيشتري بگيرد، يعني هرچه يك بلاك عميق‌تر در زنجيره جاي گرفته باشد، تغيير آن براي هكرها بسيار سخت‌تر خواهد بود. پس از اينكه يك بلاك جديد به بلاك چين اضافه شد، تمام ماينرها بايد مجددا از مرحله سوم شروع كنند و يك بلاك جديد از تراكنش‌ها را تشكيل دهند.

انواع ارز ديجيتال يا كريپتوكارنسي

ارزهاي ديجيتال از تنوع زيادي برخوردار هستند. بيشتر آنها كاركرد و ويژگي‌هاي مشابهي دارند. معروف‌ترين آنها بيت كوين است. اما موارد و گزينه‌هاي مشهور ديگري هم در دنياي كريپتوكارنسي ها وجود دارد كه از آنها مي‌توان به ترون (Tron)، ريپل (Ripple)، اتريوم (Ethereum)، لايت كوين (Litecoin)، استلار (Stellar) و مونرو اشاره كرد.

اين ارزهاي ديجيتالي، مشهورتر از گزينه‌هاي ديگر بازار هستند و به نوعي رهبران بازار ارزهاي ديجيتال به شمار مي‌روند. شايد براي‌تان اين سوال به وجود آمده باشد كه وضعيت كريپتوكارنسي در ايران به چه ترتيب است؟

در ايران هم مانند ساير نقاط دنيا، ارزهاي ديجيتال مورد بررسي افراد خبره‌اي مانند مهندسان، سرمايه‌گذاران و از همه مهم‌تر دولت قرار گرفته‌اند. البته فعلا به شكل رسمي و قانوني، خبري درباره استفاده و كاربرد اين ارزها مطرح نشده است. منبع